Περί Αργεντινής | Άντι ευχών, «Αι Ευχαί» του Α. Κάλβου

Αφιερωμένο στα μνημονιακά φερέφωνα και τα αφεντικά τους
που μας στερούν τη ζωή δύο αιώνες τώρα

pioni

ΕΧΤΕΣ (31|7) διάφοροι Γεωργιάδηδες μιλούσαν περί της «δύσκολης θέσης» τάχα της Αργεντινής, προκειμένου να τρομοκρατήσουν τους Έλληνες πολίτες για να τους κρατήσουν μαντρωμένους στη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, το ΠΟΤΑΜΙ, τη ΔΗΜΑΡ, τη Χρυσή Αυγή …
Εκτός του ότι η κατάσταση στην Αργεντινή δεν έχει καμία σχέση με την μπουρδολογία που διατυπώθηκε από όλα τα συτημικά ΜΜΕ και τους πολιτικούς των μνημονίων, παρά του ότι οι οικονομικοί δείκτες και η καθημερινότητα στην Αργεντινή είναι σε πολύ καλύτερη κατάσταση από την Ελλάδα, εμείς παραθέτουμε το έργο του Α. Κάλβου σαν να μην ίσχυαν όλα αυτά.
Διαβάστε λοιπόν τι ευχόταν ο «προφήτης» ποιητής στον καιρό του για το πώς έπρεπε να αποκτηθεί η ελευθερία της Ελλάδας από τον τουρκικό ζυγό:

Ωδή έκτη
ΑΙ ΕΥΧΑΙ

Α. Κάλβος

Α. Κάλβος

Της θαλάσσης καλήτερα
φουσκωμένα τα κύματα
‘να πνίξουν την πατρίδα μου
ωσάν απελπισμένην,
έρημον βάρκαν•

‘Σ την στεριάν, ‘ς τα νησία
καλήτερα μίαν φλόγα
‘να ιδώ παντού χυμένην,
τρώγουσαν πόλεις, δάση,
λαούς και ελπίδας•

Καλήτερα, καλήτερα
διασκορπισμένοι οι Έλληνες
‘να τρέχωσι τον κόσμον,
με εξαπλωμένην χείρα
ψωμοζητούντες•

Παρά προστάτας ‘νάχωμεν.
Με ποτέ δεν εθάμβωσαν
πλούτη ή μεγάλα ονόματα,
με ποτέ δεν εθάμβωσαν
σκήπτρων ακτίνες.

[ε’-ι’]
Ημείς δια τον σταυρόν
ανδρείως υπερμαχόμεθα
και σεις εβοηθήσατε
κρυφά τους πολεμούντας
σταυρόν και αλήθειαν.

Δια ‘να θεμελιώσητε
την τυραννίαν, τιμάτε
τον σταυρόν εις τας πόλεις σας,
και αυτόν επολεμήσατε
εις την Ελλάδα.

Και τώρα εις προστασίαν μας
τα χέρια σας απλώνετε!
τραβήξετέ τα οπίσω•
βλέπει ο θεός και αστράπτει
δια τους πανούργους.

Όταν το δένδρον νέον
εβασάνιζον οι άνεμοι,
τότε βοήθειαν ήθελεν•
εδυναμώθη τώρα,
φθάνει η ισχύς του.

Το ξίφος σφίγξατ’, Έλληνες –
τα ομμάτιά σας σηκώσατε –
ιδού – εις τους ουρανούς
προστάτης ο θεός
μόνος σας είναι.

Και αν ο θεός και τ’ άρματα
μας λείψωσι, καλήτερα
πάλιν ‘ να χρεμετήσωσι
‘ς τον Κιθαιρώνα Τούρκων
άγριαι φοράδες,

παρά… Αι, όσον είναι
τυφλή και σκληροτέρα
η τυραννίς, τοσούτον
ταχυτέρως ανοίγονται
σωτήριοι θύραι.

Δεν με θαμβώνει πάθος
κανένα• εγώ την λύραν
κτυπάω, και ολόρθος στέκομαι
σιμά εις του μνήματός μου
τ’ ανοικτόν στόμα.

ajioprepeia