Άρθρο του Αντώνη Δαβανέλου

Πάρος: ένα κλικ πριν την κάλπη…

Ο απερχόμενος Δήμαρχος Πάρου κ. Βλαχογιάννης δεν μπορεί να επικαλεστεί το λόγο ότι δεν είχε προειδοποιηθεί έγκαιρα για την επικείμενη βαριά ήττα, τόσο από αυτούς που είναι πολιτικά απέναντί του (όπως π.χ. ο υπογράφων), όσο και (ενδεχομένως) από φίλιες δυνάμεις. Πιστεύω όμως ότι είχε λάβει το ίδιο μήνυμα και από το πολιτικό αισθητήριο που διαθέτει, μετά την ρηγμάτωση στο εσωτερικό της παράταξής του από την αποχώρηση του, μέχρι πρότινος, αντιδημάρχου του κ. Κωβαίου και την απόφαση του τελευταίου για κάθοδο στις εκλογές.

Άρθρο
Του Αντώνη Δαβανέλου

Πρυτάνευσε όμως προφανώς ο πολιτικός εγωισμός τον οποίο μάλλον τροφοδότησαν κακοί «σύμβουλοι» (κομματικοί & επικοινωνιακοί) και σε αυτό το σημείο, ο κ. Βλαχογιάννης δεν «πρωτοτυπεί», καθότι το εκρηκτικό «κοκτέιλ» που δημιουργεί ο εγωισμός και το πάθος για την καρέκλα, σε φέρνει σε κατάσταση πολιτικού vertigo, όπως αυτή στην οποία περιήλθε πριν από κάποια χρόνια ένας άλλος Δήμαρχος της Πάρου ο κ. Αργουζής, ο οποίος «κατόρθωσε» να φτάσει στα ιστορικά χαμηλά Δημάρχου στην Επικράτεια με ένα 12%, όταν όλοι γνωρίζουμε ότι ένας ακόμη και μέτρια επιτυχημένος Δήμαρχος ξεκινάει με ένα 20-25% στην «τσέπη»… Η περίπτωση όμως του κ. Αργουζή είναι μάλλον μοναδική στα χρονικά της Αυτοδιοίκησης και δεν επαναλαμβάνεται εύκολα…
Ένα δεύτερο στοιχείο όμως που πρυτάνευσε στους υπολογισμούς του απερχόμενου Δημάρχου είναι ότι εφόσον κουτσά-στραβά μπορέσει να κρατηθεί στο δεύτερο γύρο, τότε έχει να ελπίζει στην επανάληψη του ίδιου «έργου» που παίχτηκε και στις εκλογές του 2010. Δηλαδή στο ότι η συντριπτική πλειοψηφία των ψηφοφόρων των δύο παρατάξεων της Αριστεράς θα αποδείξουν και πάλι την …φιλοτιμία τους και θα του δώσουν στο πιάτο τη Δημαρχία. Είναι γνωστό άλλωστε ότι ο Δήμαρχος θεωρεί τις δύο αυτές παρατάξεις σταθερούς «πελάτες» του, γνωρίζοντας να διαχειρίζεται μερίδα του στελεχιακού τους δυναμικού πανεύκολα…

Όπως και νάχει το πράγμα όμως, ο κ. Βλαχογιάννης αποδεικνύει ότι έχει χάσει την επαφή με την πραγματικότητα. Η παράταξή του αποτελεί πραγματική κοινωνική μειοψηφία, με ανύπαρκτη δυναμική και «αέρα» νίκης. Κατά συνέπεια, δεν δικαιούται και δεν νομιμοποιείται ηθικά και πολιτικά να ασκήσει εκ νέου εξουσία σε ένα τόπο τον οποίο καταδίκασε σε επταετή παραγωγική αδράνεια απογυμνώνοντάς τον από απόλυτα απαραίτητες αναπτυξιακές υποδομές.
Αν μπορούσε να εμπνεύσει ακόμη την τοπική κοινωνία, θα αποτυπωνόταν αυτό στο ίδιο του το ψηφοδέλτιο. Και τέτοιους ανθρώπους δεν διαθέτει. Μετά την αποχώρηση «ιστορικών» στελεχών του, έμεινε με ένα πενιχρό δυναμικό παλαιότερων και νέων, που η πλειοψηφία του αποτελεί στην ουσία ένα μωσαϊκό ανθρώπων ασκημένων κυρίως στην ατομική προβολή, στις προσωπικές στρατηγικές αναρρίχησης στην καρέκλα θυσιάζοντας τη θεσμική αυτοτέλεια φορέων που εκπροσωπούν, ανθρώπων άσχετων με το αντικείμενο που τους έχει ανατεθεί στη θητεία που ακόμη «τρέχει», ανθρώπων που μέχρι πρότινος τον κατηγορούσαν με δριμύτητα, αλλά αποδείχθηκε αμέσως ότι είναι μαθημένοι να πατάνε σε δύο βάρκες ταυτοχρόνως κοροϊδεύοντας τους πολίτες.

Πριν από λίγες μέρες, κάποιος μου ψιθύρισε εμπιστευτικά ότι «δεν είναι ο Κωβαίος που τραβάει στην κοινωνία, ούτε ότι οι περισσότεροι παριανοί έγιναν φιλομνημονιακοί. Είναι που δεν θέλουν να βλέπουν τον Βλαχογιάννη!…Ειδικά στην Παροικιά και στη Νάουσα!» Αυτομάτως αυτό παραπέμπει στο τι έχουν κατορθώσει μέχρι στιγμής να κεφαλαιοποιήσουν πολιτικά οι δύο συνδυασμοί της Αριστεράς. Είναι κάτι που θα φανεί ασφαλώς το βράδυ της 18ης Μαίου με ακρίβεια… Το γεγονός όμως ότι δεν θέλησαν (και όχι δεν μπόρεσαν) να αποκτήσουν εξ αρχής το πλεονέκτημα της ολοκληρωμένης προγραμματικής αντιπαράθεσης με τους άλλους δύο μνημονιακούς συνδυασμούς, τους καθιστά «έκθετους» απέναντι στον απαιτητικό πολίτη – ψηφοφόρο. Είναι σαν να προκαλούν από μόνοι τους τη διόγκωση και όχι την άμβλυνση των, ούτως ή άλλως, υπαρκτών διλημμάτων… Τα οποία θα είναι αδυσώπητα τη δεύτερη Κυριακή, πρωτίστως για την ίδια την Πάρο…

Mail επικοινωνίας: achm62@otenet.gr