ΤΑ ΝΕΑ ● Πάρου – Αντιπάρου

ΕΚΛΟΓΕΣ ΠΑΡΟΣ 2014 | Ναι σε όλους, ναι σε όλα αρκεί να κρατήσουμε τις καρέκλες εξουσίας | VOL.2

ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ 2
(Δείτε το προηγούμενο εδώ: http://wp.me/pU7eZ-6JB)

Υπονομεύοντας την Πάρο

Στις εκλογές του 2010 ο Χρ. Βλαχογιάννης χρησιμοποίησε τον πρόθυμο Μ. Κωβαίο σαν δούρειο ίππο για να αλιεύσει ψήφους από το χώρο της Νέας Δημοκρατίας, αφού ο ίδιος ήταν «βαμμένος» προνόμοια ΠΑΣΟΚ. Ασφαλώς, δεν τον ενδιέφερε ποτέ η ιδεολογία. Απλά, ήταν το κόμμα που του έφτιαξε τη ζωή, μέσα από τη σχέση αλληλοϋποστήριξης μίας παρέας πολιτικών συμφερόντων. Το στοίχημα στις εκλογές  του 2010 ήταν η υφαρπαγή δυνάμεων από τους κομματικούς χώρους που ακόμη υπήρχαν χωρίς τις καταρρεύσεις και τα χάσματα που δημιούργησε η πολιτική του μνημονίου έκτοτε…

Ο Μ. Κωβαίος επισκεπτόταν τότε τους ψηφοφόρους και δεν έλεγε τίποτε, δεν εξέφρασε καμία άποψη για τις ανάγκες της Πάρου, δεν τοποθετήθηκε για τα προβλήματα και τις προτάσεις του για εκείνα που θα μπορούσε να υποσχεθεί ότι θα κάνει. Απλά, μοίραζε απλόχερα χειραψίες, χαμόγελα, και ένα παραμύθι: «ψηφίστε εμένα που είμαι ΝΔ και τον Βλαχογιάννη που είναι ΠΑΣΟΚ γιατί με «ΕΝΟΤΗΤΑ» θα μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε τα προβλήματα του νησιού τα δύσκολα χρόνια που έρχονται».

Ο Μ. Κωβαίος μαζί με το Χρ. Βλαχογιάννη δεν έπεισαν με το παραμύθι της δήθεν «ενότητας» όσους χρειάζονταν για να εξασφαλιστεί μία άνετη νίκη στις εκλογές του 2010, αλλά έπεισαν αρκετούς για να εξασφαλίσουν καλό ποσοστό από τους ψήφους της ΝΔ της Πάρου.
Με τη βοήθεια της «τύχης» πήραν τελικά τη διοίκηση του Δήμου Πάρου. Τα χρόνια που πέρασαν μέχρι σήμερα αποδείχτηκε ότι το πρόσχημα της «ενότητας» δεν απέφερε κανένα καρπό για το καλό της Πάρου τα τελευταία τέσσερα χρόνια. Με μία υποτυπώδη διαχείριση, άφησαν τα προβλήματα να «πνίξουν» τον τόπο μας και να τον καταστήσουν νησί – ουραγό των Κυκλάδων.

Αχ, κουνελάκι!

Όμως ο Μ. Κωβαίος ένοιωσε μεγάλωσε πολιτικά και ηλικιακά και σκέφτηκε ότι, αφού έγινε ο Χρ. Βλαχογιάννης δήμαρχος σε αυτό το νησί, είναι πολύ εύκολο να γίνει δήμαρχος και ο ίδιος! Κατάλαβε ότι δεν χρειάζεται να διατυπώνει κανείς ή να στηρίζεται σε αρχές, πολιτικές και θέσεις. Αρκεί να έχει «ισχυρούς» φίλους, να πηγαίνει σε τραπεζώματα, σε γλέντια, σε γάμους, σε βαπτίσεις, να γελά, να καλοχαιρετά, να κολακεύει. Θα πρέπει να χορεύει σαν το κατσίκι για να γίνεται το ευχάριστο και συμπαθές θέαμα για τους ψηφοφόρους που έχουν την ανάγκη να διασκεδάζουν και να νοιώθουν ότι  πολιτικός που ψηφίζουν είναι οικείος … και ας είναι και ανίκανος!

Ακόμα και σε κηδείες πρέπει να πηγαίνει κάποιος και να παίρνει το θλιμμένο ύφος σαν το πραγματικά θλιμμένο των συγγενών για να γίνεται και σε αυτό το είδος των ψηφοφόρων οικείος δια της υποτιθέμενης συμπαράστασης στο πένθος.
Όλα αυτά έκανε σε κάθε ευκαιρία ο Χρ. Βλαχογιάννης για να στηρίξει την καριέρα του ως «διακοσμητικό» του Γ. Ραγκούση και κυρίως αφότου τον επέβαλε για διάδοχο του, τα έκανε ομοίως και ο Μ. Κωβαίος για να στηρίξει τη θητεία του αντιδημάρχου την οποία δεν τίμησε με κανένα έργο από πρόταση δική του.
Ίδιος τρόπος! Η μόνη διαφορά μεταξύ των δύο είναι ότι ο ένας παίρνει ύφος σοβαροφανούς, ενώ ο άλλος χασκογελά.
Εύλογα στο τέλος αυτής της τετραετίας και ενόψει των εκλογών ο Μ. Κωβαίος σκέφτηκε: «αφού κάνω τα ίδια με τον Χρ. Βλαχογιάννη, γιατί τώρα να μην γίνω και εγώ δήμαρχος; Άλλωστε, εγώ, εκτός από τις «χαιρετούρες», έχω και παριανό επίθετο, κάτι που ο Χρ. Βλαχογίαννης δεν είχε».
(Διαβάστε τη συνέχεια στην επόμενη ανάρτηση …)