ΑΡΘΡΟ | «Η νύχτα βγάζει Επίσκοπο…….

dabanelos_foto
Άρθρο του Αντώνη Δαβανέλου που δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Τα Νέα Πάρου – Αντιπάρου» τη2 22|02|14

..κι η αυγή Μητροπολίτη!» υπενθυμίζει η θυμόσοφη λαϊκή ρήση και φαίνεται να βρίσκεται σε ευθεία αναλογία με το τοπικό σκηνικό έτσι όπως αυτό έχει διαμορφωθεί ενόψει των προσεχών δημοτικών εκλογών στην Πάρο.

Το πρόσφατο ρήγμα που προκλήθηκε στην παράταξη της απερχόμενης δημοτικής πλειοψηφίας ρευστοποιεί την κατάσταση στο τοπικό πολιτικό σύστημα, ενώ όλα δείχνουν ότι αυτή η ρευστοποίηση θα ενταθεί περισσότερο τις επόμενες ημέρες, αν κάποιο απρόοπτο γεγονός ή άλλες εγγενείς παραταξιακές αδυναμίες, δεν συμπυκνώσουν απότομα την υπάρχουσα αλλαγή των συντεταγμένων που έχουν ήδη διαφοροποιήσει την εικόνα του 2014 από εκείνη του 2010…
Είχα ήδη επίσης προϊδεάσει από αυτήν εδώ τη στήλη για αυτή τη ρευστοποίηση του τοπικού πολιτικού σκηνικού από τον Ιούνιο του2013, ενώ σε κατ΄ ιδίαν συνομιλίες μου με γνωστούς και φίλους (άσπονδους και μη…) από τον χειμώνα του 2012 είχα επισημάνει ότι νέοι παίκτες θα θελήσουν να μπουν στο παιχνίδι, άλλοι από θεμιτή ή απλά ματαιόδοξη φιλοδοξία και άλλοι γιατί θα έχουν πραγματικά να πουν κάτι διαφορετικό στους πολίτες από αυτό που βιώνουν  τόσα χρόνια ως αποτέλεσμα χειρισμών και πολιτικών επιλογών μιας δημοτικής πλειοψηφίας και μιας αντιπολίτευσης που οδηγεί κάθε μέρα, όλο και πιο βαθιά, στο τέλμα, την Πάρο και την προοπτική της.

Ποσώς με ενδιαφέρει τι δήθεν «διακυβεύεται» στο εσωτερικό της παράταξης της απερχόμενης δημοτικής πλειοψηφίας, άλλωστε τελικός κριτής θα είναι πάλι ο παριανός πολίτης, ο οποίος καλείται να την αξιολογήσει στη βάση μιας κατάστασης που αποτυπώνεται στην καθημερινότητά του, στο κατά πόσο δηλαδή η παρουσία του Χρ. Βλαχογιάννη επί επτά συναπτά έτη στη Δημαρχία, του έχει κατοχυρώσει το θετικό πρόσημο των προσδοκιών και των ελπίδων του, τόσο του ίδιου όσο και της οικογένειάς του.

Αν ήμουν στη θέση του απερχόμενου Δημάρχου, θα ήξερα τι να κάνω στο φόντο αυτών των εξελίξεων. Και βέβαια, εκείνο που δεν θα επέλεγα ως τακτική, θα ήταν ο ρόλος του «πορτιέρη» της παράταξης, ανοιγοκλείνοντας τις πόρτες εισόδου και εξόδου των στελεχών της, βαυκαλιζόμενος παράλληλα ότι μπορώ να παίξω ηγετικό – ενοποιητικό ρόλο καθώς και εκ νέου φορέα ελπιδοφόρων επαγγελιών για τη ζωή των πολιτών, όταν η ελάχιστη αίσθηση πολιτικής συστολής και αυτοκριτικής θα μου υπαγόρευαν να περιφρουρήσω την προσωπική πολιτική μου αξιοπρέπεια ως αντιστάθμισμα της ανάπηρης προσφοράς μου στον τόπο. Αυτό, απλολαϊκά λέγεται και πολιτικό φιλότιμο…

Ο απερχόμενος Δήμαρχος όμως εξακολουθεί να παραδίδει μαθήματα… «προϊστορικής» πολιτικής συμπεριφοράς, όπως ταιριάζει σε πάρα πολλούς Δεινόσαυρους του κεντρικού πολιτικού σκηνικού, αφού έχει μάθει να κινείται μόνο στον αστερισμό του πολιτικαντισμού και της πελατειακής λογικής και ξέρει μόνο από υπολογιστικές τακτικές του πολιτεύεσθαι, ποντάροντας σε μια αναμέτρηση  που – υποθέτει – ότι θα τον φέρει, έστω και ασθμαίνοντας, στον δεύτερο γύρο των εκλογών και θα κάνει χρήση τις – δοκιμασμένες από τα παλιά – αφειδώς προσφερόμενες  υπηρεσίες των δύο σχηματισμών της Αριστεράς, ώστε η συνταγή να πιστωθεί για άλλη μια φορά με επιτυχία…

Μέχρι τότε, μόνο παρασκηνιακές διαβουλεύσεις και αλλεπάλληλα «σουρταφέρτα» θα φωτίζουν τη σκακιέρα της προεκλογικής περιόδου και οι περισσότεροι σχεδιασμοί θα επικεντρώνονται στην επιφάνεια των κινήσεων και όχι στην ουσία των προγραμματικών σχεδίων (αν υπάρχουν) για το πώς μπορεί να ανασυγκροτηθεί παραγωγικά η Πάρος και να βηματίσει εν μέσω μνημονιακών και καλλικρατικών συμπληγάδων με όραμα και προοπτική. Χαμένος προαλείφεται να είναι τόσο ο πολίτης, όσο και η πραγματική πολιτική. Ένα τέτοιο ενδεχόμενο μόνο ο παριανός πολίτης μπορεί να αποτρέψει. Και υπάρχουν τρόποι!…