Η επιτυχία του δημοψηφίσματος ανοίγει το δρόμο στη συμμετοχική δημοκρατία

 dimopsifisma_1ΤΟ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ είναι πια γεγονός. Σε μια πρωτόγνωρη δημοκρατική διαδικασία 5419 παριανοί και αντιπαριώτες προσήλθαν όχι για να εκλέξουν βουλευτές και δημάρχους που θα τους κυβερνήσουν, αλλά για να εκφράσουν την συσσωρευμένη οργή τους εναντίον εκείνων, που, με τα καταστροφικά για την κοινωνία μνημονιακά μέτρα σκληρής μονόπλευρης λιτότητας, τους εξαθλιώνουν. Στο σύνολό τους σχεδόν οι πολίτες καταδίκασαν την κυβερνητική πολιτική στον τομέα της υγείας…
Η μεγάλη συμμετοχή δημιουργεί μεγάλες προσδοκίες. Άρα το αίσθημα ευθύνης πρέπει να είναι αντίστοιχο των νέων απαιτήσεων. Χρειάζεται προσοχή για να μη διαψευστεί η κοινωνία για άλλη μια φορά. Η επιτυχία του δημοψηφίσματος που συνιστά η μεγάλη συμμετοχή όμως, καθώς ο κόσμος δεν είναι εξοικειωμένος με αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες, ενέχει και κινδύνους. Και πρώτα είναι ο πειρασμός να θελήσουν κάποιοι να το χρησιμοποιήσουν προς ίδιον όφελος. Δεύτερος κίνδυνος είναι η έλλειψη προοπτικής. Τρίτος κίνδυνος είναι το παλαιοκομματικό σύστημα που έχει διαμορφώσει πολιτικά πολλούς ανθρώπους, και ιδιαίτερα η συμπεριφορά εκείνων που στο παρελθόν έχουν «κολυμπήσει» επί μακρόν στα ποτάμια του. Σήμερα, που, με το «κίνημα για την υγεία», οι πολίτες αναθάρρησαν πολιτικά υπερασπιζόμενοι την αξιοπρέπεια και τη ζωή τους, απαιτείται εξαιρετικά μεγάλη προσοχή και ευαισθησία για να μη (ξανα)διαψευστούν. Πρέπει να διασφαλιστεί με κάθε τρόπο ότι δεν θα επαναληφθεί αυτό, που τώρα με την κρίση οι πολίτες αρχίζουν να βλέπουν ξεκάθαρα πια.

Οι πολίτες, τώρα, συνειδητοποιούν ότι τόσο καιρό ο κόσμος ψηφίζει για το Κοινοβούλιο (Δημοτικό Συμβούλιο), εκλέγεται κυβέρνηση (Δημοτική Αρχή), και μολονότι η «λαϊκή βούληση» συνεχώς καταπατείται, οι εκλογείς εξαπατούνται. Τα κόμματα (οι δ. παρατάξεις) εναλλάσσονται στην κυβερνητική (δημοτική) εξουσία, αλλά πάντοτε αφήνουν πίσω τους την ίδια ματαίωση, την ίδια γεύση απογοήτευσης. Οι (επαγγελματίες) πολιτικοί μετά την εκλογή τους προτάσσουν τα συμφέροντα της επιχειρηματικής και οικονομικής ελίτ που υπηρετούν. Στον «λαουτζίκο» επιφυλάσσουν μόνο ψίχουλα, ίσα – ίσα για να εξασφαλίζουν την επανεκλογή τους.

Οι εκλογείς, παρόλα αυτά, εξακολουθούν να τους ψηφίζουν. Και το κάνουν αυτό από συνήθεια, από πίστη, γιατί έτσι τα βρήκανε και έτσι έμαθαν από τότε που θυμούνται τον εαυτό τους. Κάνουν κάτι παρόμοιο με αυτό που κάνουν εφαρμόζοντας τους (μεροληπτικούς) νόμους της εξουσίας. Τους ακολουθούν από πίστη, επειδή είναι νόμοι και όχι επειδή είναι δίκαιοι νόμοι. Έτσι διασφαλίζεται υπακοή στη αυθεντία της κυβερνητικής εξουσίας, ακόμη κι αν αυτή η υπακοή καθαγιάζει την υποταγή του εργάτη στο αφεντικό, του ψηφοφόρου στον επαγγελματία πολιτικό, του αδύναμου στον ισχυρό αναπαράγοντας την οικονομική, κοινωνική και πολιτική ανισότητα. Έτσι αποκρύπτεται το προφανές: Αν ο λαός εγκαθιδρύσει τους δικούς του κανόνες και νόμους, αν κυβερνά ο ίδιος, τότε σε τι χρησιμεύουν οι επαγγελματίες πολιτικοί, οι καρεκλοκένταυροι της πολιτικής και κυβερνητικής εξουσίας;

Το πρώτο μέλημα όλων, για να επανέλθουμε στο δημοψήφισμα, είναι η άμεση, πιστότερη και αποτελεσματικότερη υλοποίηση της απόφασης των κατοίκων. Χωρίς ιδιοτέλειες και σκοπιμότητες, χωρίς στρογγυλεύσεις και εκπτώσεις, χωρίς αναβολές και πισωγυρίσματα να δώσουν προοπτική στον αγώνα. Να συν-διαμορφώσουν συνθήκες ενότητας και αλληλεγγύης και μέσα από γόνιμο διάλογο, με εμπιστοσύνη στον εαυτό τους, στη δύναμη της κοινωνίας, να ξεπροβάλει ένα όραμα για το μέλλον που θα έχει στο κέντρο του τον Άνθρωπο και ανθρώπινες σχέσεις που θα στηρίζονται και θα προάγουν την πολιτική και κοινωνική ισότητα.

Το μείζον, σήμερα, είναι να δοθεί προοπτική στον αγώνα, να διαμορφωθεί μια στρατηγική που θα συναρθρώνει συνεκτικά τους επιμέρους στόχους και δράσεις και θα υπερβαίνει οριστικά την παγιωμένη πρακτική «βλέποντας και κάνοντας». Αν στο δημοψήφισμα κρίθηκαν πολλοί και πολλά, τώρα, μετά την επιτυχία του, κρίνονται ακόμη περισσότερα.
Δ.Χ.Γ.
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Τα Νέα Πάρου – Αντιπάρου» της 22|08|14