ΤΑ ΝΕΑ ● Πάρου – Αντιπάρου

ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ | «Το θαύμα της Άννυ Σάλιβαν»

Το Σπίτι του Δασκάλου στην Παροικιά συνεχίζει τις κινηματογραφικές προβολές με μια νέα θεματική: «Υγεία, Πρόνοια, Παιδεία, Νερό – Φυσικός Πλούτος, Τροφή …. όλα τα Δημόσια Αγαθά υπό διωγμόν και οι συνέπειες αυτής της πολιτικής στη ζωή μας». Τη Δευτέρα 17-02-2014 προβάλλεται …

«Το θαύμα της ΆννυΣάλιβαν» (The Miracle Worker) του Άρθουρ Πεν (Arthur Penn) / Παραγωγή 1962/100΄, Όσκαρ: Α΄ Γυναικείου Ρόλου – Αν Μπάνκροφτ, Β’ Γυναικείου Ρόλου – Πάτι Ντιούκ, Υποψηφιότητα για Όσκαρ σκηνοθεσίας, διασκευασμένου Σεναρίου και Κοστουμιών.

Η ΥΠΟΘΕΣΗ
Η ιστορία της Έλεν Κέλερ, μιας ξεχωριστής γυναίκας, που έμεινε γνωστή αφενός για τη δύναμη της θέλησής της (γεννήθηκε τυφλή και κωφάλαλη και κατάφερε να γίνει σπουδαία συγγραφέας) αφετέρου για την πολύπλευρη αγωνιστική της δράση: υπήρξε ενεργή ακτιβίστρια, ειρηνίστρια, υπέρμαχος του δικαιώματος της γυναικείας ψήφου, των εργατικών δικαιωμάτων και του σοσιαλισμού κι άλλων προοδευτικών κινημάτων. Η Κέλερ ήταν τυχερή αφού βρέθηκε κοντά στη Σάλιβαν που τη βοήθησε να επικοινωνήσει με το περιβάλλον.
Ωστόσο η έλλειψη Κράτους Πρόνοιας καταδεικνύεται από την ιστορία αυτή και μας προκαλεί να αναλογιστούμε πόσα παιδιά, «πόσες Κέλερ», πόσα παιδιά ενός «κατώτερου  Θεού» καταδικάζονται καθημερινά από την έλλειψη των κοινωνικών δομών της Πολιτείας.

ΣΧΟΛΙΑ
«Καθώς το Δημόσιο ως σύστημα διαχείρισης δαιμονοποιείται ως αενάως αντιπαραγωγικό και κοστοβόρο, κάτι πολύ πιο βαθύ, η έννοια του δημοσίου, εντέχνως ακυρώνεται. Σε πρώτη φάση υπονομεύεται η έννοια του δημόσιου και εκθειάζεται η σημασία της αγοράς. Σε δεύτερη φάση η σχέση μας με τα δημόσια αγαθά εξατομικεύεται. Και σε μια τρίτη φάση, η εξατομικευμένη αυτή σχέση φαίνεται πολύ λογικό ότι πρέπει και να ιδιωτικοποιηθεί, να διαμορφωθεί δηλαδή, απολύτως, με τους όρους της αγοράς. Μιλάμε λοιπόν για μια πορεία που πρέπει να περιγράφεται, σε στάδια, ως εξής: απαξίωση (του κοινού αγαθού), εξατομίκευση (της σχέσης με αυτό), ιδιωτικοποίηση. Τρία στάδια που χρησιμοποιούνται για να στηρίξουν την άνοδο του νεοφιλελευθερισμού σε πολλές χώρες και με διαφορετικούς ρυθμούς»

Δημήτρης Παπανικολάου, λέκτορας του Πανεπιστημίου Οξφόρδης.