Προς νοήμονες και πάλι!…

dabanelos_fotoΆρθρο του Αντώνη Δαβανέλου από την εφημερίδα «Τα Νέα Πάρου – Αντιπάρου» της 7|12|13
ΣΤΙΣ 14 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ του 2013 είχα απευθυνθεί και πάλι, από αυτήν εδώ τη στήλη, προς τους πραγματικά νοήμονες συμπολίτες μας και ιδίως σε όσους συμμετέχουν στη συλλογική προσπάθεια που καταβάλλεται μέσω του Συντονιστικού των φορέων και πολιτών ,για την υπεράσπιση του πιο πολύτιμου ανθρώπινου αγαθού, δηλαδή της Υγείας, η δημόσια παροχή της οποίας, θα έπρεπε να είναι διασφαλισμένη στην πράξη και να την καρπώνεται καθημερινά και χειροπιαστά κάθε πολίτης και όχι να καθίσταται ένα νεκρό γράμμα στα πλαίσια των επιταγών του Συντάγματος.

Μετά την ιστορικά ανεπανάληπτη και δυναμική παρουσία των Παριανών και Αντιπαριωτών τον περασμένο Φλεβάρη έξω από το ελληνικό Κοινοβούλιο, είναι αλήθεια ότι η εσωστρέφεια που παρατηρήθηκε, μαζί με διάφορους άλλους λόγους της συγκυρίας (συμπεριλαμβανομένης της θερινής περιόδου), είχε στον πυρήνα της έναν βασικό προβληματισμό, που συμπυκνωνόταν στο ερώτημα «ποια μορφή συνέχισης του αγώνα θα μπορούσε να αποδειχτεί ακόμη καλύτερη και ποιοτικά πιο αναβαθμισμένη», αφού ήδη ο «πήχης» είχε τοποθετηθεί πολύ ψηλά από τις κινητοποιήσεις του χειμώνα…

Η πρόσφατη απόφαση της Ολομέλειας του Συντονιστικού για τη διενέργεια Δημοψηφίσματος με κ α τ ε ύ θ υ ν σ η την Μαζική Γενική Απεργία-Αποχή, αλλά και όποιο άλλο πρόσφορο μέσο υποδείξει ο παριανός πολίτης μέσα από το Δημοψήφισμα, είναι όντως μια απόφαση-σταθμός.

Δεν θα επαναλάβω τι ΔΕΝ θα πρέπει να είναι το Δημοψήφισμα, γιατί το επιχείρησα αναλυτικά στο προηγούμενο φύλλο των «ΝΕΩΝ». Ωστόσο, θα πρέπει να υπενθυμίσω τις αυτονόητες επισημάνσεις που είχα κάνει δημόσια από το Σεπτέμβρη, όταν έλεγα ότι ο αγώνας αυτός, εκτός από το ότι θα έχει αναπόφευκτα διάρκεια, πρέπει να είναι μαζικός, και ενωτικός και εθελοντική συμμετοχή οποιουδήποτε από εμάς, δεν μπορεί να αποτελεί προϊόν διαπραγμάτευσης ή να συνοδεύεται με «αστερίσκους» και προϋποθέσεις, από τη στιγμή που η ατζέντα των αιτημάτων του Συντονιστικού είναι αποτέλεσμα ομόφωνης και αβίαστης συναίνεσης.

Η πρόσφατη απόφαση του Εμπορικού Συλλόγου να διαφωνήσει με το βασικό περιεχόμενο του Δημοψηφίσματος (τη Γενική Απεργία), ενώ όμως προηγουμένως είχε δώσει την ελεύθερη  συγκατάθεσή του στη συνεδρίαση της Ολομέλειας του Συντονιστικού, αλλά και οι – εν πολλοίς δικαιολογημένες – αντιδράσεις μελών του Συντονιστικού για την απόφαση αυτή του Εμπορικού Συλλόγου, επαναφέρουν ένα κλίμα εσωστρέφειας, την ίδια ακριβώς στιγμή που το Δημοψήφισμα, επιχειρεί το μεγάλο άνοιγμα στην τοπική κοινωνία, προκειμένου να αποφασίσει η ίδια για το πώς πρέπει να διεξαχθεί αυτός ο αγώνας.

Το θέμα θα αποτελέσει αντικείμενο συζήτησης στα πλαίσια του Συντονιστικού τις επόμενες ημέρες, προκειμένου ο Εμπορικός Σύλλογος να τοποθετηθεί ξεκάθαρα και με σαφήνεια. Θα πρέπει όμως ο Εμπορικός Σύλλογος να καταλάβει ότι πέρα από τα «διαδικαστικά» και τα όποια εσωτερικά ζητήματα λειτουργίας και νομιμοποίησης των επιλογών του που άπτονται της θεσμικής του αυτοτέλειας, υπάρχει κάτι πιο κρίσιμο και ουσιώδες προς στάθμιση και αυτό είναι η συνολικότερη κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η τοπική κοινωνία, ως αποτέλεσμα  – κυρίως – κεντρικών πολιτικών επιλογών, που μαζί με την Υγεία, συμπαρασύρουν στην κινούμενη άμμο, τους ίδιους τους επαγγελματίες και τον «διακυβευόμενο τζίρο της μιας ημέρας»….

Θα πρέπει επίσης να καταλάβουν όλες οι πλευρές, ότι το Συντονιστικό της Υγείας, θα πρέπει να είναι παρόν και μετά τις δημοτικές εκλογές, γιατί η κατάσταση στο επίπεδο της Υγείας, θα συνεχίσει να επιδεινώνεται επικίνδυνα, μαζί με τις υπόλοιπες πτυχές της κοινωνικής πολιτικής και της παραγωγικής δραστηριότητας στη χώρα, εκτός και αν υπάρξει συνολική πολιτική ανατροπή που θα ανακόψει την ταχύτητα της σήψης και της παρακμής… Άρα η υπόθεση της ενότητας του Συντονιστικού δεν προσφέρεται για τέτοιου είδους επικίνδυνα και πολιτικά κακόγουστα παίγνια…