ΓΝΩΜΗ | Ανησυχίες και αναμμένα κάρβουνα!…

dabanelos_foto Άρθρο του Αντώνη Δαβανέλου από την εφημερίδα «Τα Νέα Πάρου – Αντιπάρου» της 23|11|13
Στις 20 Νοέμβρη το βράδυ, παρακολούθησα σχεδόν ταυτόχρονα, δύο διαφορετικές διαδικασίες, η μία στο Δημοτικό Συμβούλιο Πάρου και η άλλη στη Γενική Συνέλευση των γονέων του Γυμνασίου της Παροικιάς με το ίδιο θέμα: την αντιμετώπιση του σοβαρού προβλήματος της κτιριακής υποδομής του ταλαιπωρημένου, πολυτραυματισμένου και μουσειακού χαρακτήρα πλέον Γυμνασίου, που βρίσκεται στην καρδιά της πρωτεύουσας του νησιού, στο οποίο όμως εξακολουθούμε να βάζουμε μέσα τα παιδιά μας για μάθημα…

Η παλιά πτέρυγα του κτιρίου, συναγωνίζεται επάξια την πασίγνωστη διαφήμιση του καλόγηρου «Ακάκιου» με τα μακαρόνια MISKO! Αν δεν έχει χτιστεί τη δεκαετία του ΄50 μιας και δεν έχει βρεθεί ο φάκελός του στην Πολεοδομία και ισχύει αυτό που ο Σ. Καστρουνής ανέφερε στην προηγούμενη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου της 5ης Νοεμβρίου, ότι άρχισε να χτίζεται το 1930, τότε βαδίζουμε σε λίγα χρόνια προς ειδική τελετή απονομής του χρυσού ιωβηλαίου, όπως συνηθίζουν οι βασιλόφρονες αγγλοσάξονες προς την αυτής Μεγαλειότητα, τη Βασίλισσα…

Για το θέμα που έχει προκύψει και για τις ευθύνες των άμεσα εμπλεκομένων αρμοδίων, αναφέρθηκα διεξοδικά πριν δύο βδομάδες στην σχετική έκδοση της εφημερίδας «Τα Νέα Πάρου – Αντιπάρου». Δεν έχω πρόθεση να επανέλθω. Παρ΄ όλα αυτά, κάποιες πλευρές σ΄ αυτό το μεσοδιάστημα, πλευρές που συνηθίζουν να δίνουν ρεσιτάλ γονυκλισίας προς την Δημοτική πλειοψηφία, έκαναν λόγο περί «σπέκουλας με τα παιδιά», περί «μικροπολιτικής σκοπιμότητας», περί «αυτοπροβολής» και άλλα ηχηρά παρόμοια.

Θα τους το ξαναπώ: ξεπερνάει την συνήθη πολιτική υποκρισία και ισοδυναμεί με απύθμενο πολιτικό θράσος η υιοθέτηση της στάσης που συνοψίζεται στη λαϊκή ρήση «εκεί που μας χρωστάγανε, μα πήραν και το βόδι!». Και το ότι το επιχειρούν στα μουλωχτά, στο παρασκήνιο, με ψιθύρους και χωρίς να δίνουν ονοματεπώνυμο σε εκείνους εναντίον των οποίων – υποτίθεται – ότι ασκούν κριτική, καταδεικνύει ότι είναι μαθημένοι χρόνια στην πολιτική συναλλαγή. Και αυτό είναι όντως μια από τις πτυχές της σκοτεινής πλευράς της Μεταπολίτευσης, όπως αρέσκεται να ονομάζει κάποια άλλα φαινόμενα και κατεστημένες συμπεριφορές ο πρώην υπουργός του ΠΑΣΟΚ και συντοπίτης μας Γ. Ραγκούσης, με τη διαφορά ότι το κόμμα το οποίο υπηρέτησε και ο ίδιος επί δεκαετίες, ήταν δομικό μέρος αυτής της κατάστασης, η οποία οδήγησε στην συνολική απαξίωση του συστήματος πολιτικής αντιπροσώπευσης στη χώρα.

Ένιωσα λοιπόν στη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου της 18ης  Νοεμβρίου, το ίδιο άχρωμο και άοσμο συναίσθημα που ζει ένας απλός πολίτης σ΄ αυτές τις στυλιζαρισμένες διαδικασίες που απαυγάζουν έντονη γραφειοκρατία μαζί με πολλή αίσθηση αγγαρείας από σημαντική μερίδα δημοτικών συμβούλων, μαζί με μια διάθεση της δημοτικής πλειοψηφίας να «κλείσουν» το θέμα όπως – όπως, για να περάσουν στο επόμενο θέμα ημερήσιας διάταξης.
Οφείλω να εξάρω τη στάση μικρής μερίδας δημοτικών συμβούλων της μειοψηφίας, όπως του Α. Σάμιου, του Γ. Καρατζά και Α. Πατέλη, όπου ειδικά ο πρώτος, στο ντεμπούτο του ως δημοτικός σύμβουλος, εμφάνισε στοιχεία πολιτικής διορατικότητας, συγκροτημένης τεχνικής κατάρτισης και έντονης ευαισθησίας πάνω στο θέμα, αφού αφορούσε την κατοχύρωση της ασφάλειας της ζωής των παιδιών μας, από την απόφαση της Τεχνικής Υπηρεσίας να παρέμβει τεχνικά στο κτίριο μέχρι να λήξει η σχολική περίοδος, μέσω του αναδόχου του έργου.

Δεν ένιωσα όμως τα ίδια «άχρωμα» συναισθήματα λίγο αργότερα στη συνέλευση του Συλλόγου των γονέων του Γυμνασίου. Εκεί συναντήθηκα με το «οξυγόνο» της κοινωνίας. Με την αγωνία και τα αδιέξοδα του απλού πολίτη όπως είμαι κι εγώ. Συναντήθηκα με τα αδιέξοδα από τις εγκληματικές αβελτηρίες του τοπικού πολιτικού συστήματος, με την εικόνα του μαρασμού μιας σχολικής κοινότητας που υπό άλλες συνθήκες, θα έπρεπε να ασχολείται με ζητήματα προαγωγής της γνώσης, του πολιτισμού κα της αγωγής των παιδιών μας.

Συναντήθηκα με απλούς ανθρώπους που ήθελαν να μάθουν, που πάσχιζαν να βοηθήσουν, που προσπαθούσαν να λύσουν το γόρδιο δεσμό μεταξύ των αιθουσών προκάτ και της αλλαγής ωραρίου του σχολείου, με ερωτήματα για το αν αντέχει το κτίριο σε σεισμό, με ερωτήματα γιατί τα παιδιά δεν έχουν τόσα χρόνια προαύλιο χώρο για τη γυμναστική και τα διαλείμματα, γιατί δεν υπάρχουν πεζοδρόμια σε όλο το μήκος του περιφερειακού και άλλα αλλεπάλληλα «γιατί» που φτιάχνουν το κουβάρι των ευθυνών επί δεκαετίες ενός τοπικού πολιτικού συστήματος που βρίσκεται ήδη σε προϊούσα παρακμή, φενακιζόμενο για το δικό του success story…. Αγεφύρωτο χάσμα επικοινωνίας του Δήμου με τον δημότη…

Είναι αλήθεια, ότι οι 45-50 γονείς που παρευρέθηκαν, αποτελούν μια μειοψηφία και, παράλληλα, ένα «δείκτη» προοπτικής της ίδιας της τοπικής κοινωνίας. Γι αυτό το λόγο και το τοπικό πολιτικό σύστημα, έχει τους ρυθμούς απόδοσης που έχει μέχρι τώρα. Είναι το ίδιο πολιτικό σύστημα της Πάρου που βγάζει επιδεικτικά τη γλώσσα με προειδοποιητικές ανακοινώσεις ότι «όποιος ανοίγει τους ασκούς του Αιόλου, στο τέλος τον παίρνει ο άνεμος»….

e-mail επικοινωνίας: achm62@otenet.gr