ΓΝΩΜΗ | Αλέξη, ε όχι και την Τζάκρη!…
Άρθρο του Χ. Μαλινδρέτου από την εφημερίδα «Τα Νέα Πάρου – Αντιπάρου» της 23|11|13
ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΗ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΣΚΟΥΠΙΔΙΩΝ
Αγαπημένοι μου συμπατριώτες,
Τώρα τελευταία αναβίωσε και πάλι η λέξη αποστασία. Ήταν, και είναι, μια λέξη λάστιχο, που εξυπηρετούσε, και εξυπηρετεί, κάθε φορά και διαφορετικούς σκοπούς τόσο για τους αποστάτες όσο και για εκείνους που υφίστανται την αποστασία. Είναι, με λίγα λόγια, ένα πολιτικό εφεύρημα που έκρυβε στο παρελθόν, αλλά και στο παρόν, τον διαχρονικό εξευτελισμό του βουλευτικού λειτουργήματος. Σήμερα, μέσα στο στρεβλό πολιτικό σύστημα που ζούμε, ο βουλευτής – πλην ελαχίστων εξαιρέσεων – είναι εγκλωβισμένος, ανίκανος και πολιτικά ευνουχισμένος, έρμαιο του αρχηγού του και της ηγετικής ομάδας του κόμματός του. Κάθε διαφοροποίηση …
… θεωρείται θανάσιμο αμάρτημα και, όπως είπε ο Σαμαράς, «αιτία για να πέσει η κυβέρνηση»!… Όντως έχουμε βουλή πολιτικών ανδρείκελων, που στα κανάλια ο κάθε βουλευτής «συμπάσχει» με το λαό, λέει ότι «κάνει το σκατό του παξιμάδι», αλλά το βράδυ, όταν έρθει η ώρα των αποφάσεων, δείχνει καλή διαγωγή γνωρίζοντας ότι σε αντίθετη περίπτωση δεν θα περιλαμβάνεται στα επόμενα ψηφοδέλτια και τότε τι δουλειά θα κάνει;
Σήμερα όμως υπάρχει μια βασική διαφορά από το παρελθόν. Σήμερα η Πατρίδα μας ξεπουλιέται, οι Έλληνες υφίστανται τα πάνδεινα και παράλληλα εμπαίζονται προκλητικά και ασύστολα από τους πολιτικούς, των οποίων η απαξία είναι πλέον δεδομένη. Σήμερα λοιπόν, χρειάζονται πολιτικοί που θα υψώσουν το ανάστημά τους και θα πουν όχι στον εξευτελισμό, όχι στους εντολοδόχους της Τρόικα, όχι σ’ αυτούς άνοιξαν την κερκόπορτα και εισέβαλαν οι ανεκδιήγητοι αυτοί τύποι στην Πατρίδα μας. Ελάχιστοι βουλευτές τολμούν να μιλήσουν, να πουν τη γνώμη τους, να πουν όχι στον αρχηγό τους…
Τελευταία παρατηρήθηκε και ένα άλλο φαινόμενο. Κάποιοι ποντικοί, βλέποντας το κομματικό τους σκάφος να κλυδωνίζεται, κατεβαίνουν νύχτα από τους κάβους και σαν ποντίκια «βρυχώνται» ανακοινώνοντας στους ιθαγενείς αυτής της χώρας την «αγωνία» τους για την Πατρίδα και τους Έλληνες!… Παραδείγματα τέτοιων «πολιτικών» έχουμε στο πρόσφατο παρελθόν την περίπτωση Μαρκόπουλου – με το επιβαρυντικό ότι ο τύπος ξανάγλειψε εκεί που έφτυσε – και τελευταία την περίπτωση Τζάκρη με το αναμφίβολο πολιτικό διαμέτρημα… της αστραφτερής αμφίεσης από την κορφή μέχρι τα νύχια… Βέβαια οι παραπάνω περιπτώσεις δεν είναι μοναδικές. Εντύπωση βέβαια προξενούν στον καθένα μας οι βαρύγδουπες δηλώσεις Τζάκρη ότι «υπάρχει πλεόνασμα αναλγησίας και έλλειμμα δημοκρατίας για την έξοδο από την κρίση». Τι μας λες, κυρά μου! Η «πολιτικός» με τις τουαλέτες, υφυπουργός του Γιωργάκη – δεν ξέρω αν τη γνώρισε κι αυτήν στο γυμναστήριο –, συγκάτοικος στο υπουργείο με τον αλήστου μνήμης Γιάννη Ραγκούση. Η θηλυκή «πολιτικός», παρούσα στην προδοσία που μας έβαλε στο Διεθνές Ταμείο, η πολιτικός «ογκόλιθος» που ψήφισε με χέρια και πόδια τα μνημόνια και τα μεσοπρόθεσμα… Ε, όχι Θεοδώρα Τζάκρη!… Το θέατρο που παίζεις – και δεν είσαι η μόνη – δεν περνάει. Δεν είμαστε τελείως κάφροι και ηλίθιοι, πεινασμένοι είμαστε… Από την άλλη, ο διασωληνωμένος με τον Σαμαρά και, όπως ο ίδιος πιστεύει, πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, καθώς και ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, έσπευσαν να προλάβουν μην τυχόν καμιά Τζάκρη τραβήξει την πρίζα στην εντατική… Δυστυχώς η χώρα μας έχει την ατυχία να ορίζουν τις τύχες της τέτοιοι ανόητοι πολιτικοί.
Εντύπωση προκαλεί η ενέργεια Τσίπρα να εκθειάσει το πολιτικό ανάστημα της Τζάκρη, προσβλέποντας και σε άλλους βουλευτές που ενδεχομένως θα την ακολουθήσουν. Καημένε Αλέξη!… Μην αναζητάς βοήθεια στα πολιτικά σκουπίδια. Οι άνθρωποι αυτοί κατέβηκαν από το τρένο σκεπτόμενοι μόνο το συμφέρον τους και την πολιτική τους καριέρα και όχι τη σωτηρία της Πατρίδας. Οι άνθρωποι αυτοί είναι οι γνωστοί μαυρογιαλούροι της πολιτικής και ο ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει να σκεφτεί πολύ καλά τι πάει να κάνει. Γι’ αυτό, Αλέξη, ο λαός δεν εμπιστεύεται το κόμμα σου στο βαθμό που, εκ των πραγμάτων, θα έπρεπε.
Τα πολιτικά σκουπίδια, Αλέξη, δεν επιδέχονται καμιά ανακύκλωση…
Τα πολιτικά σκουπίδια, Αλέξη, ανήκουν στο χρονοντούλαπο της πολιτικής απαξίας…
Ήδη στο κόμμα σου, Αλέξη, υπάρχουν αρκετοί «πολιτικοί» που κάποια στιγμή εγκατέλειψαν το πολιτικό σκάφος σαν ποντίκια και βρυχώνται σήμερα μέσα στο κόμμα για τη «σωτηρία» της Πατρίδας. Και τελειώνουμε με τον «προσφιλή» μας Κουβέλη!… Μετά από ένα διάστημα αποχής από κυβερνητικούς θώκους, το στερητικό σύνδρομο κατατρύχει και πάλι τον μπαρμπα-Φώτη. Ο άνθρωπος που προσπαθεί με δυο πόδια να ισορροπήσει σε τρεις βάρκες, ψελλίζει πάλι προθέσεις για συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ, χαϊδεύοντας τον Αλέξη…
Αυτό είναι το πολιτικό τσίρκο της ελληνικής πραγματικότητας. Μεταγραφές, συμφέροντα, καρέκλες. Και στη μέση ο ελληνικός λαός δίχως μεταγραφές, συμφέροντα, καρέκλες… Δίχως αξιοπρέπεια, εμπαιζόμενος και… πεινασμένος…
ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ Γ. ΜΑΛΙΝΔΡΕΤΟΣ
Απάντηση