Σταματήστε πια τις παρελάσεις για «πάρτη» σας….

malindretos_fotoΆρθρο του Χ. Μαλινδρέτου από την εφημερίδα «Τα Νέα Πάρου – Αντιπάρου» της 2|11|13

Αγαπητοί μου  συμπατριώτες.
Η μεγάλη εθνική επέτειος του «ΟΧΙ» γιορτάστηκε εφέτος μέσα σε κλίμα σήψης και χρεοκοπίας. Ξεκίνησε με τη σύγκρουση, αν θα παρελάσουν άρματα, που την έλυσε χορηγός – που φτάσαμε!… – και συνεχίστηκε με τις γνωστές προκλήσεις Βενιζέλου. Συνεχίστηκε με τα προβλήματα ως προς την παρουσία της Χρυσής Αυγής στους επισήμους. Κορυφώθηκε δε με τα στρατοκρατούμενα μέτρα που δεν επέτρεψαν στους πολίτες να παρακολουθήσουν τις παρελάσεις…

Τελικά δεν είμαστε κράτος. Παιδική χαρά είμαστε. Ούτε τα καθιερωμένα που μας ενώνουν  δεν καταφέραμε να γιορτάσουμε σωστά και ας είναι οι εθνικοί μας επέτειο εκδηλώσεις μνήμης αμυντικών και νικηφόρων πολέμων που διεξαγάγαμε εμείς οι Έλληνες υπέρ βωμών και εστιών. Δεν είμαστε άξιοι να διοργανώσουμε ούτε μια παρέλαση. Φτάσαμε στον έσχατο εξευτελισμό να πέφτει το κράτος στην ανάγκη ενός ιδιώτη για να κάνει παρέλαση ο Στρατός, χωρίς να τσακώνεται η πολιτική του ηγεσία… Μετά φάγαμε τέσσερεις ημέρες να συζητάμε, αν με βάση το πρωτόκολλο, πρέπει να «κληθούν» οι εκπρόσωποι ενός οργανισμού που για τη δικαιοσύνη είναι «εγκληματική οργάνωση», αλλά για το προεδρείο της Βουλής «κόμμα»… Το αποτέλεσμα «δωρεάν» διαφήμιση της Χρυσής Αυγής και η παρουσία του εκπροσώπου της «δίπλα στο λαό» όπως ευφυώς δήλωσε… Ανοησία, εγωισμός, κοκορομαχίες και ότι άλλο έχει να δείξει μια χώρα δίχως ελπίδα και αύριο… Η «λύση» στο πρωτόκολλο ήλθε μέσα από τη φυλακή και το  Μιχαλολιάκο, που έδωσε εντολή να μην πατήσει κανείς βουλευτής στην παρέλαση, εξευτελίζοντας δημάρχους και λοιπούς, που απειλούσαν ότι δεν θα ανέβουν στην εξέδρα. Ανέβηκαν και είπαν και ένα τραγούδι, αφού προηγουμένως για μέρες – οι ανόητοι – έγιναν χορηγοί επικοινωνίας της Χρυσής Αυγής…

Και τέλος, το κλου της ανοησίας ήταν η απουσία των εκπροσώπων της αντιπολίτευσης από την παρέλαση, αντιδρώντας στην παρουσία Χρυσαυγιτών που τελικά όμως … δεν ήρθαν στην εξέδρα. Κάθονται δίπλα – δίπλα στο Κοινοβούλιο, αλλά η εξέδρα της εθνικής επετείου τους χάλασε… Ο κόσμος τους φτύνει και αυτοί νομίζουν ότι ψιχαλίζει!…

Ραντεβού με την υστερία από τον Βενιζέλο. Δεν ξέρω αν θα τη γλυτώσει ο Τζιτζικώστας – που τον βλέπω σκληρό καρύδι με μπόλικη δόση βέβαια ανοησίας και επιπολαιότητας-. Και το λέω αυτό γιατί μπορεί ο δικός μας ο Βρούτσης να γλύτωσε το μένος του Βενιζέλου για τα προγράμματα απασχόλησης, αλλά ο πολύς Αβραμόπουλος δεν του ξέφυγε. Πλήρες άδειασμα από το Σαμαρά για τα υποβρύχια στο Δημήτρη που δεν θα ξεχάσω τη φιλοφρόνησή του στο Βενιζέλο, κατά την παράδοση του Υπουργείου, όταν τον αποκάλεσε θεματοφύλακα των θεσμών. Δημητράκη μου να πρόσεχες…

Και μέσα σ’ αυτή την όμορφη ατμόσφαιρα της θλιβερής πολιτικής κουστωδίας άφαντος ο Ελληνικός λαός. Σπρωγμένος, πίσω από τα κάγκελα φυλακισμένος, προσβεβλημένος και εξαπατημένος… Η παρέλαση έγινε ιδιωτική υπόθεση, εκείνων που καθημερινά λένε «ναι» και τιμούν, με αυτό τον τρόπο, τους αθάνατους που είπαν τότε το «όχι».
Η παρέλαση έγινε για να τιμήσουν τους εαυτούς τους και τις καρέκλες τους, και όχι για να τιμήσουν αυτούς, που όχι μόνο θυσίασαν τις καρέκλες τους, αλλά και την ίδια τους τη ζωή ευχαρίστως πρόσφεραν…

Μάντρωσαν και σιδερόφραξαν – Αβραμόπουλε εσύ το ξεκίνησες αυτό – τον Άγνωστο Στρατιώτη, και έκατσαν στη μέση αλληλοχειροκροτούμενοι  ξεχνώντας το λαό που τους ανέβασε εκεί, μα κυρίως ασέλγησαν αυτοί οι νάνοι – στους γίγαντες προγόνους τους!… Αυτοί όλοι οι αερολόγοι, οι ατακαδόροι, οι ψευτόμαγκες  και…επαγγελματίες. Δεν  υπάρχει ελπίδα απ’ όλους αυτούς.
Τέτοιες παρουσίες και φαρσοκωμωδίες  παρελάσεων δεν θέλουμε… Προσβάλλουν όλους εμάς, πίσω από τους σιδερόφρακτους τοίχους, που κάποιοι άλλοι, εχθροί της Πατρίδας μας, προσπάθησαν και στο παρελθόν να μας κλείσουν… Τότε δώσαμε τον ιδρώτα, δώσαμε το δάκρυ μας, δώσαμε το αίμα μας… Σήμερα πάλι δίνουμε το αίμα μας καθημερινά στους δρόμους και στα πεζοδρόμια. Μας λένε να κάτσουμε φρόνιμα γιατί θα έλθουν χειρότερα. Δεν υπάρχουν πλέον χειρότερα! Υπάρχει μόνο η ευκαιρία του ηρωισμού. Το «όχι» και το «μολών λαβέ» δεν τα ακολούθησε μια ήττα, τα ακολούθησε η δόξα! Την όποια δυσκολία και θυσία με ενθουσιασμό θα την αντιμετωπίσουμε ως συνεπακόλουθο του ηρωισμού. Δεν μπορούμε όμως άλλες να αντέξουμε θυσίες ως συνέπεια δουλικότητας και εξευτελισμού, όπως συμβαίνει σήμερα. Όποιος ηγέτης σήμερα δεν είναι ριψοκίνδυνος είναι από μόνος του επικίνδυνος!

Το «όχι» του ’40 δεν είχε λογική αλλά είχε αξιοπρέπεια!
Το σημερινό «όχι» έχει τη σοφία του αυτονόητου και τη σαφήνεια της μοναδικής λύσης…
Οι νίκες δεν στηρίζονται σε «ναι» και συμβιβασμούς…
Στηρίζονται σε «όχι» ηρωισμού…

ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ  Ι. ΜΑΛΙΝΔΡΕΤΟΣ