ΠΑΡΟΣ | Προς νοήμονες και μη…

20130621-203622.jpgΆρθρο του Αντώνη Δαβανέλου από την εφημερίδα «Τα Νέα Πάρου – Αντιπάρου» της 14|09|13

ΕΙΧΑ ΠΡΟΙΔΕΑΣΕΙ από τις 22 Ιουνίου από αυτή τη στήλη (και είχα ενοχλήσει πολλούς γνωστούς και μη εξαιρετέους, αλλά και «άγνωστους»), ότι η πορεία προς τις Δημοτικές εκλογές στην Πάρο, θα διανθιστεί (αν δεν στιγματιστεί κατάφωρα) από θεμιτές και αθέμιτες μεθοδεύσεις, κόντρες, ίντριγκες, οξείες αντιπαραθέσεις και υπόγεια «αλληλομαχαιρώματα», καθώς και από άκρατο εμπόριο ελπίδας και υποσχέσεων με τις γνωστές φανφάρες των εκπροσώπων του ντόπιου πολιτικαντισμού, και ιδίως εκείνων που έχουν, ακόμη, τυπικά το τιμόνι της Διοίκησης του Δήμου.

Στην τελευταία κατηγορία, δεν καταχωρούνται συλλήβδην όλα τα μέλη της δημοτικής πλειοψηφίας, γιατί έχω πλέον προσωπική και αμετακίνητη άποψη, ότι υπάρχουν και συμπολίτες μας που συνέδραμαν στην παράταξη της πλειοψηφίας με μόνο κριτήριο το καλό της Πάρου και όχι την νομή της εξουσίας…
Και εγώ ο ίδιος αυτή τη στιγμή με τον λόγο που διατυπώνω, συμμετέχω ευθέως και με τρόπο άμεσο στην αντιπαράθεση, μια αντιπαράθεση που οπωσδήποτε θα συνεχιστεί, όχι γιατί με συνέχει το ματαιόδοξο βάθος τη εξουσιομανίας, αλλά γιατί η ίδια η Ζωή, με το καθημερινό βάρος των προβλημάτων, των αδιεξόδων αλλά και των δυνατοτήτων της, απαιτεί να είμαστε παρόντες.

Είμαι υποχρεωμένος κατά συνέπεια, να κάνω μια καθοριστική κατά την άποψή μου επισήμανση με δύο σκέλη: στην πολιτική διαπάλη, είναι αυτονόητο, ότι το στοιχείο της (συνήθως οξείας) αντιπαράθεσης, έχει δομικό χαρακτήρα. Το ευκταίο θα ήταν, η όποια δριμεία αντιπαλότητα, να αντικατόπτριζε ουσιώδεις προγραμματικές διαφοροποιήσεις και ειδικό βάρος προτάσεων και όχι πολιτικά υπανάπτυκτες πρακτικές που είναι η σημαία κάθε πολιτικάντη. Σπάνια όμως συμβαίνει το πρώτο, κι αν συμβαίνει, γίνεται σποραδικά και ετεροβαρώς, δηλαδή όχι και από τα δύο μέρη. Το ζούμε και σε κεντρικό πολιτικό επίπεδο, αφού μπορούμε να διακρίνουμε (μπορούμε άραγε;) τους σταθερούς «επενδυτές» στο λαϊκό θυμικό και τον λαϊκισμό.

Σε κάθε περίπτωση όμως, για να ολοκληρώσω το δεύτερο, ίσως και σημαντικότερο στοιχείο της παραπάνω επισήμανσής μου, είναι ότι μια κοινωνία, όταν αποφασίζει να παλέψει συντεταγμένα για την υπεράσπιση ενός δημόσιου αγαθού, όπως η Υγεία, η Παιδεία, η Ύδρευση, η Ενέργεια  κ.λ.π., ή θα δώσει αυτό τον αγώνα με απόλυτα ενωτικό και συλλογικό τρόπο,  ή θα τον δώσει για την «τιμή των όπλων» και θα τον χάσει… Ή θα έχει εννοήσει ότι μια σειρά δημόσια αγαθά αφορούν την ίδια τη σύστασή της, τη λειτουργία και τη συνοχή της ως κοινωνία, ή θα αποδείξει περίτρανα τον πολιτικά εμβρυώδη και δυνητικά διαλυτικό χαρακτήρα της.

«Προσγειώνοντας» το λόγο μου στην τοπική κοινωνία της Πάρου και ενόψει των αποφάσεων των φορέων του Συντονιστικού για την Υγεία, μέσα στο φόντο των απεργιακών κινητοποιήσεων των εκπαιδευτικών, των φοροεπιδρομών σε επαγγελματίες και μισθωτούς, του εξευτελιστικού τρόπου αντιμετώπισης της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και της αυταπάτης περί της τουριστικής ανάκαμψης ως ιάματος δια πάσαν τοπική νόσο, κλείνω το σημερινό μου σημείωμα, με μια κυριολεκτική ΕΚΚΛΗΣΗ: η πορεία προς τις Δημοτικές εκλογές, οι προσωπικού χαρακτήρα μεθοδεύσεις και πικρίες, οι γραφικά ματαιόδοξες εγωπάθειες, τα συντεχνιακά αντανακλαστικά συλλογικών φορέων, το «ένστικτο» πολιτικής αυτοσυντήρησης των όποιων σχημάτων και κάθε λογής άλλη  επιδίωξη, ΔΕΝ πρέπει να αποτελέσουν τροχοπέδη για τον αγώνα που οφείλει η τοπική κοινωνία να δώσει υπερασπιζόμενη το δικαίωμά της να ζήσει με ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ.

Η παριανή κοινωνία ΔΕΝ πρέπει να βάλει το κάρο μπροστά από το άλογο… Οι συνθήκες δεν έχουν ουδεμία σχέση με άλλες εποχές. Άρα, επειδή κανένας δεν περισσεύει, επειδή κάθε πολίτης και κάθε φορέας είναι απολύτως απαραίτητος σ΄ αυτό τον αγώνα, δεν έχουν θέση ούτε οι «αστερίσκοι», ούτε οι όροι, ούτε οι προϋποθέσεις συμμετοχής. ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ Η ΠΟΛΥΤΕΛΕΙΑ ΕΞΕΥΡΕΣΗΣ ΠΡΟΣΧΗΜΑΤΙΚΩΝ ΑΛΛΟΘΙ ΑΠΟΥΣΙΑΣ. Γιατί το τίμημα θα το πληρώσει όλη η Πάρος. Είμαστε όλοι εδώ, η κρίση μας έχει καταστήσει απολύτως «ορατούς» και θα κριθούμε στο φως των εξελίξεων…
e-mail: achm62@otenet.gr