ΤΑ ΝΕΑ ● Πάρου – Αντιπάρου

Κι αν γεννηθήκατε Έλληνες, η Πατρίδα μπορεί… να σας διαγράψει!

Άρθρο του Χ. Μαλινδρέτου όπως δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Τα Νέα Πάου – Αντιπάρου της 1|12|12

Τούτη η µικρή κουκίδα στο χάρτη της γης µας, τούτος ο φτωχός και θαλασσοδαρµένος  βράχος που λέγεται Ελλάδα, ο αγιασµένος µε αγώνες και ζυµωµένος µε την ελληνική ψυχή  είναι ολάνθιστος από πνεύµα και αρετή. Για αιώνες ολόκληρους ήταν το λίκνο του πολιτισµού, η κιβωτός των αξιών και ο τάφος της βαρβαρότητας.
«Απ’τη µικρότητα αυτού του τόπου, όπου παλεύει µε µεγάλες ενάντιες δυνάµεις» έγραφε προφητικά ο  Διονύσιος  Σολωµός στους «Ελεύθερους  Πολιορκηµένους», «θέλουν έβγει και µεγάλες ουσίες». Και οι µεγάλες ουσίες δεν περιορίστηκαν µόνο στη δόξα των πολέµων. Ξαπλώθηκαν σ’ όλους τους τοµείς της ανθρώπινης δραστηριότητας. Και µάλιστα…
…σ’  εποχές δύσκολες, τραγικές  µε τροµερές αντιξοότητες . Στάθηκαν βράχοι ακλόνητοι και άριστοι οικοστρόφοι του Έθνους, όταν η Ελλάδα δεν είχε φίλους, ούτε συµµάχους, ούτε οµόθρησκους να της συµπαρασταθούν στα παιχνίδια των µεγάλων και όταν βούηζαν γύρω της αγέλες βαρβάρων και στίφη φανατισµένων αλλοθρήσκων. Οι Έλληνες, άλλοι µπροστάρηδες στις µάχες των πολέµων και άλλοι φωτεινοί πυρσοί στους δύσκολους αγώνες της εθνικής µας ανασυγκρότησης, πάλεψαν υπεράνθρωπα και αναδείχτηκαν ιστορικές µορφές ηθικού µεγαλείου.

Έβγαλε η µικρή µας Ελλάδα από τα δυναµογόνα σπλάχνα της, από το πρώτο χάραµα του ελληνικού όρθρου µέχρι σήµερα και ήρωες και σοφούς και ποιητές και λυράρηδες. Έζησαν στα Άγια Χώµατά της άνθρωποι που δεν ήταν άτοµα αλλά δυνάµεις. Δυνάµεις δηµιουργικές, που πέρασαν και σάρωσαν ό,τι ήταν σαθρό και γκρέµισαν ό,τι ήταν ερείπιο. Χειρίστηκαν ξυπόλητοι το κοντύλι της τέχνης και το σπαθί της λευτεριάς..! Και κέρδισαν την αθάνατη µακαριότητα. Έγιναν αθάνατοι, γιατί ποτέ δεν πεθαίνει κάποιος, όσο υπάρχουν άνθρωποι που τον θυµούνται, γιατί τούτη η εφήµερη ζωή δεν είναι το σύνορο της πλάσης.

Όσο κι αν προσπαθεί ο πανδαµάτορας χρόνος και ο ανόητος νους του ανθρώπου να διώχνουν τους ήρωες και τους µεγάλους στης λησµονιάς τα σαραντάβαθα και στα αβασίλευτα σκοτάδια του χαµού, αυτοί θα γυρίζουν πίσω ολόσαρκοι και θα ορθώνονται µπροστά µας. Κι αν τα τείχη και τα θεµέλια του κόσµου χαλαστούν, αυτούς, ο χαλασµός δεν θα τους αφανίσει. Όχι, ο χαλαστής χρόνος δεν µπορεί να σβήσει τις µορφές τους, ούτε του θανάτου η σιγή µπορεί να πνίξει το αθάνατο όνοµά τους. Κι αν κάποιους απ’ αυτούς δεν τους συνόδεψαν πένθιµοι θρήνοι και γοερά θαυµαστικά και δεν τους αγκάλιασε η θαλπωρή και η αναγνώριση της µάνας  Έλλάδας και µίσεψαν καταφρονηµένοι, παρεξηγηµένοι, είναι γιατί έζησαν σε καιρούς και χρόνους οργισµένους. Φύτρωσαν αγκάθια και αγριόχορτα µαζί τους, που χαµήλωσαν την αίγλη κι έκρυψαν την µεγαλοσύνη τους. Όµως αυτοί είχαν ρίζες σκληρές από πουρνάρι…

Όσο κι αν προσπαθούµε εµείς σήµερα να πελεκήσουµε τις ρίζες τους και να ξεχώσουµε τους κορµούς τους, αυτοί έχουν αµόλυντα ριζόπουλα, βαθιά χωµένα  στις καρδιές των Ελλήνων, που αργά ή γρήγορα ξαναφουντώνουν. Όσο κι αν προσπαθούµε εµείς οι νάνοι, το µεγαλείο τους ποτέ δε χάνεται…
Όσο προσπαθούν σήµερα κάποιοι ελληνοκτόνοι να µας στερήσουν την εθνική µνήµη, η ανάµνηση των µεγάλων Ελλήνων γίνεται φάρος της µοίρας του Έθνους µας.
Κι όσο κι αν προσπαθούν όλοι αυτοί, η λησµονιά της ιστορίας  τους έχει ήδη τοποθετήσει στον κάλαθο των αχρήστων…
Τι κι αν κάποιοι µεγάλοι πνίγηκαν στο ποτάµι της λησµονιάς γιατί δεν ευτύχησαν να υµνηθεί η προσφορά τους από τους συνκαιρινούς τους! Κι έµειναν άγνωστοι και αφανείς…

Όλοι αυτοί θα είναι µπροστάρηδες ανοίγοντας το µεγαλειώδη χορό όλων των Μεγάλων που πέρασαν απ’ αυτό τον τόπο και θα σαρώσουν µονοµιάς οτιδήποτε  σάπιο του σήµερα. Και θα γίνουν αµείλικτοι κριτές και φοβεροί τιµωροί όλων αυτών που σήµερα ανήθικα ασελγούν στ’αγιασµένα χώµατα της Πατρίδας µας. Γιατί αυτή η Πατρίδα δεν τους ανήκει. Τους έκαµε τη χάρη να γεννηθούν Έλληνες κι έχει τη δύναµη ανά πάσα στιγµή να τους διαγράψει…

ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ Γ. ΜΑΛΙΝΔΡΕΤΟΣ